FOTOGRAFICZNA CZĘŚĆ MOJEGO ŻYCIA

Zacznę od tego, co rozumiem pod słowem fotografia. Otóż dla mnie, jest to nałogowe robienie zdjęć wszędzie, wszystkiemu i każdym aparatem, który mam pod ręką. Jest to zarówno sfotografowanie czegoś, co w danej chwili wydaje mi się piękne, ciekawe, inspirujące, warte uwiecznienia. Jak i realizowanie pomysłów na fotograficzne sesje, by stworzyć co fajnego.

Historia w pigułce

Wszystko zaczęło się jakoś w VI klasie szkoły podstawowej gdy wybrałam się z aparatem do ogródka i dokładanie sfotografowałam każdy rosnący tam kwiatek.
Choć moja mama potrafi udowodnić, że historia z aparatem zaczęła się u mnie dużo wcześniej- w rodzinnych albumach znajdziemy zdjęcia kawałka czyjejś ręki lub czoła. Są to zdjęcia mojego autorstwa... wdrążałam się w to wszystko bardzo powoli...

Mniej więcej w 2 klasie gimnazjum zaczęłam interesować się fotografowaniem ludzi, oczywiście modelkami były tylko moje przyjaciółki. Z początku zdjęcia nie były publikowane, jednak gdy mój komputer dopadła awaria i wszystkie przepadły, postanowiłam gromadzić je gdzieś wirtualnie. Wspólny blog z przyjaciółką, następny z drugą. Jednak żadnej z nich nie wciągnęło to tak bardzo jak mnie i po jakimś czasie rezygnowały.

Przełomowym rokiem był dla mnie 2013. Wtedy, dokładanie na Dzień Dziecka dostałam od rodziców nowy aparat, nie była to jeszcze wymarzona lustrzanka, ale to naprawdę było coś. Dłuższa ogniskowa, więcej trybów... dawał mi naprawdę ogromne możliwości. Wtedy zaczęły zgłaszać się do mnie osoby z zewnątrz na sesje fotograficzne. Każdy chętny budził we mnie ogromną radość i motywował mnie. Zabierałam aparat ze sobą wszędzie. Większe czy mniejsze rodzinne uroczystość, już wtedy członkowie rodziny zaczynali kojarzyć mnie jako nierozłączną z aparatem.

W klasie maturalnej postanowiłam, że swoje najdłuższe wakacje poświecę na zbieranie funduszy na aparat. Każdy grosz miał być mój, chciałam by wymarzona lustrzanka w 100% była tylko moja.

Udało się. Dokładnie 5 września 2016r. wzięłam do ręki swój wymarzony aparat i założyłam właśnie tego bloga. 

Skąd czerpałam wiedzę?

Techniczna strona sprzętu to przede wszystkim godziny spędzone na czytaniu instrukcji. Później zaczęłam szukać informacji w internecie. To wszystko dawało mi sporo, ale pozostawał niedosyt.

Dużo wiedzy, a nawet umiejętności dostarczyły mi warsztaty fotograficzne. I książka, którą dostałam od mamy. 

 

Co dalej?

Choćbym miała wykonywać zdjęcia tylko do rodzinnych albumów, to będę to robić. Fotografia to coś, co już we mnie siedzi, a nawet zakorzeniło się. Nie wiem czy chcę wiązać z tym swoją zawodową przyszłość, ale na pewno będę rozwijała się w tym kierunku.

Co na to najbliżsi?

To, jak ogromne wsparcie od nich dostaję jest niesamowite.
Sam fakt, że rodzice pozwolili mi wykorzystać rodzinny aparat w zasadzie do zabawy. A widząc moje zainteresowanie fotografią kupili nowy, lepszy. Książka od mamy wywołała we mnie radość, ale i wzruszenie, bo zupełnie się jej nie spodziewałam. Słuchając opowieści o tym, jak trwały jej poszukiwania, zamawianie i czytanie opinie wśród for internetowych pokazały mi, jak bardzo chce mnie w tym wspierać.
Gdyby nie pomoc mojej siostry, prawdopodobnie nie miałabym możliwości uczestniczyć w warsztatach. A gdyby nie chłopak w momentach mojego fotograficznego kryzysu, aparat trafiłby na aukcję. Poza tym, on należy do tych nielicznych osób, które są w stanie wybrać się ze mną na spacer i zatrzymywać co 5 minut na kolejne 3 minuty bym mogła zrobić zdjęcie.
I ta dalsza rodzina, która pilnuje bym nie zapomniała zabrać aparatu na rodzinną uroczystość. Która ciągle dopytuje i nakręca mnie do działania, bym robiła coś dalej w tym kierunku.
I znajomi, którzy goszczą przed moim aparatem, współpracują i otwierają się na moje pomysły czy sugestie. I Ci, którzy ratują mnie, mój komputer i programy do zdjęć w przypadku awarii o różnych porach dnia i nocy.

Małymi krokami do przodu
Ponieważ cały ten post to fotograficzna część mojego życia, nie może zabraknąć wzmianki o tym, jak bardzo dumna jestem z tego, że pracowałam na różnych sprzętach, tańszych i droższych. Mogłam najpierw przekonać się czy rzeczywiście fotografia jest tym, czemu chcę poświęcać swój wolny czas, zanim wydałam kilka tysięcy na konkretny aparat. Nauczyłam się wykorzystywać dane mi możliwości i upewniłam się, że chcę to robić w życiu.